Niews

Jazzclub ‘New Orleans’

Verslag Jazzinstuif zaterdag 02 februari 2013

Ren Schaik, uw schrijvende reporter

Cor heeft ze al vele malen op de woensdagavonden aangekondigd, nu is het zo ver! Peter Guidi met zijn Junior Jazz heeft bezit van de grote zaal genomen. Na het passeren van een heuse beveiligingsman, horen mijn vrouw en ik een hutspot van geluiden. Jonge musici zijn onder leiding van Peter Guidi bezig hun instrument te stemmen. De achternaam van Peter zorgt wel eens voor een verkeerde uitspraak.

 

 

Het is een Italiaanse familienaam die stamt uit 900 na Christus en vaak voorkomt in Toscane. Peter is de zoon van Italiaanse ouders. In 1949 ziet hij zijn levenslicht in Schotland. Wat! Kan je het nog volgen? Hij is een autodidact muzikant die zichzelf het bespelen van de sopraansaxofoon, fluit, alt- en basfluit heeft aangeleerd. Hij start zijn Born in Scotland of Italian parents, Peter Guidi is a self-taught musician.muzikale carrière in Italië, waar hij met vele vooraanstaande jazzmusici speelt en een graag geziene gast wordt op vele grote Jazzfestivals waaronder: Umbria Jazzfestival, de Aosta Jazzfestival, het Jazzfestival van Pescara en het Padova Porsche Jazzfestival. Hij slaat zijn vleugels uit en ruilt het zonnige Zuiden, voor het kille Nederland. De warme ontvangst op het North Sea Jazz Festival, wat hem met zijn kwartet en big bands ten deel valt doet hem Italië even vergeten. He is now head of the jazz department of the [Amsterdam Muziekschool] where he leads several ensemble and big band workshops for students of all ages, beginning with students as young as nine years of age.Naast zijn optredens als jazzmuzikant wordt Peter benoemd tot hoofd van de jazzafdeling van de Amsterdamse Muziekschool.

Hiernaast geeft hij onderricht aan diverse ensembles, big bands en workshops zijn studenten zijn van alle leeftijden, te beginnen vanaf negen jaar. These bands include the Jazz Kidz, Jazz Juniors, Jazz Generation, Jazz Focus Big Band, and Jazz Mania Big Band.

Deze bands zijn de Jazz Kidz, Jazz Juniors, Jazz Generation, Jazz Focus Big Band, en Jazz Mania Big Band. Hij is medeoprichter van de Junior Jazz College, een samenwerking tussen de Muziekschool Amsterdam en het Amsterdam Jazz Conservatorium. Since the Jazz Department began 25 years ago his bands have won a total of 76 prizes in national and international competitions. ^{[ 1 ]} De jazzafdeling is 25 jaar geleden gestart, tot nu toe hebben zij 76 prijzen in nationale en internationale wedstrijden in de wacht gesleept. Zijn baanbrekende werk in het jazzonderwijs in Nederland wordt beloond met de Ridderorde van Oranje Nassau.

Klokslag 3 uur bijt Mathilda de spits af met de song: ‘Halleluja,’ bekend geworden door Ray Charles.

Het is een voltreffer. Hier geen gepiep van een Wiener Zangerknaap in een te strakke broek, maar een krachtige stem die swingt als een klok. De stempel is gezet. Trombone, piano, violen, gitaren, klarinetten, trompetten, tenor- en altsaxofoon en drums worden bespeeld door jonge handen en/of beroert door jonge lippen. Bij het dichtdoen van de ogen waan ik me op een North Sea Jazz Festival uit voorgaande jaren, gehouden in Den Haag. De geestdrift komt uit het ‘jong zijn’ de passie druipt er af. Hier geen heroïne of alcohol. Zonder op de voorgrond te treden stuwt Peter met kleine draaiende vingerbewegingen zijn orkest op, tot grote hoogte. Hij is in zijn nopjes, hij glundert, het is genieten! Onder het spelen maakt hij nog snel een paar fotootjes van zijn pupillen. Met fijne zinnen breidt hij de nummers aan elkaar. Volgens hem is jazz het spel van vraag en antwoord. De vioolsectie houdt zich kranig onder het blaasgeweld. Bine (afkorting van Sabine) maakt zich los en brengt een vioolsolo voor het voetlicht.

Mathilda

De zaal barst voor dit negenjarig meisje uit haar voegen, ze verbergt haar verlegenheid onder haar rode konen. Behalve zang bespeelt Mathilda de gitaar, ook hierop brengt ze verschillende solo’s voort. Haast iedereen brengt een solo. Helaas zijn niet alle namen van de solisten verstaanbaar door het oorverdovende applaus. Wie ik wel kan horen is Leon op het slagwerk. Niet alleen zijn publiek laat hij in het ongewisse over zijn solokeuzes, maar ook zijn medemusici. Het is elke keer een verrassing. Het is geweldig! Onder al dit geweld balanceert onze van oorsprong Oostenrijkse gastvrouw Traudi behendig langs de benen, met dienbladen bevolkt door drankjes en hapjes. Deze charmante glimlach met wespentaille is vanaf 1969 in Nederland neergestreken. Haar vele jaren in de horeca komen nog steeds goed van pas. Ze geniet er van als ze de gasten het naar de zin kan maken. Nou dat doet ze, en met haar natuurlijk al die andere vrijwilligers die het ons mogelijk maken deze middag samen te beleven. We zijn er hier getuigen van, dat de jeugd nog niet zo rot is. Mijn ogen vangen de middelste violiste, het valt me op dat ze net zoals de trotse ouders met een oog kijkt naar haar notenschrift. De ouders kijken door de lens van de videocamera en zij wordt belemmerd door haar lange pony. Met een slingerbeweging van haar hoofd kan ze weer uit twee ogen zien. Ze ziet net op tijd de kleine aanwijzing van Peter. De ouders gaan echter door om de bewegingen vast te leggen. ‘Green onions’, Christian op basgitaar. Langzaam worden de uien gepeld, het publiek zit met natte ogen te kijken. Na zijn solo gaat de solist op in het geheel. Er zit een goede veerkracht in van ingetogen naar uitbundigheid. Uitbundig is ook de tromboniste in haar song ‘Spuggy’ De saxen verdringen zich, om naast haar in een spontane solo uit te mogen barsten. Laurens de 1^e trompettist is de gelukkige. Na twee sessies van een uur weet Cor beslag te leggen op de microfoon, hij start met zijn reclamerepertoire ten gunste van onze sponsoren. Zijn ludieke presentatie wordt op een overdonderend applaus onthaald.

Het applaus waait over naar de binnenkomende artiesten. De pianist komt zonder versterking naar bovendrijven, het is puur genieten. De toetsen brengen een schilderspalet aan kleurklanken naar boven. Buiten drijft een natte sneeuwjacht, binnen heerst een doorkomend lentegevoel. Het handgeklap vloeit uiteen, de pianoklanken ondersteunen al weer een andere solist. Iedereen gunt elkaar het succes, even niets te bespelen dan wordt er door de bandleden in de handen geklapt, of de handen maken ritmische bewegingen om het geheel aan te kleden. Stilzitten of staan is er niet bij. Met Bossanova jazz wordt er afgesloten. Met leden ogen wordt er toegekeken hoe de instrumenten te rusten worden gelegd in koffers, foedraal of etui. Peter Guidi wordt bedankt door Cor met een houten kist waar een paar flessen wijn in schuil gaan en iedere musici krijgt als waardering een cadeaubon van ‘Bol(le). Com.’ Een optreden om lang in het herinneringsarchief te bewaren!

Alllegromosso, XI European Youth Music Festival, Ravenna, Italië, mei 2012

 

In mei 2012 zijn wij met de hele band naar Italië geweest, een geweldige ervaring vol met plezier, lol en muziek:  

Op woensdag 16 mei stonden we om 8uur klaar op het Amstelstation te wachten op de bus, en toen zat de sfeer er al goed in. Toen de bus aan kwam bleken we nog met een andere band in de bus te zitten, New Haarlem Delux uit Haarlem. Hele aardige mensen, alleen daar kwamen we pas die avond in Duitsland achter. De reis was lang, wel tussenstops om even de benen te strekken, en dat was nodig. Op 1 van de stops in Duitsland had ik even sms-contact naar Nederland. En daar bleek het te regenen, terwijl in de Alpen, waar we toen waren, de zon volop scheen. Dat gaf wel een goed gevoel. Een maal in Duitsland aan gekomen na een reis van bijna 11 uur waren we moe en hongerig, dus we verheugde ons op het eten, maar dat viel zwaar tegen. Ik zal u de details besparen.

Na een korte nacht weer terug in de bus voor het vervolg van de reis. Deze 2^e helft bestond voornamelijk uit slapen, chillen en films. En we waren ook erg blij toen we rond een uur of 1 de Italiaanse grens bereikten. Niet dat we er toen al waren, nee dat duurde nog zo’n 8uur. Op de camping meteen snel gegeten. 10 keer beter dan in Duitsland, en toen naar de opening geweest van Allegromosso. Niet helemaal wat we er van verwachtten, maar wel bijzonder om alle muziekanten te zien. Terug op de camping huisjes verdeeld, nog even lol gemaakt, en toen gaan slapen.

De volgende morgen zijn we eerst naar het strand geweest, daarna geluncht en klaargemaakt voor ons eerste optreden, en even snel gerepeteerd op de camping. Alleen de ritmesectie kon natuurlijk niet mee doen, alleen de blazers, en ik als tromboniste doe wel eens de baspartij, alleen die hoor je nooit, en nu opeens wel, was heel apart. Toen waren we er echt klaar voor, dus hup de bus in! Voor ons was een Spaanse bigband met een koor. Mijn motivatie was gewoon de anderen er uit knallen, en mijn motto is altijd gewoon simpel: heb lol, en laat dat zien. Dus dat heb ik gedaan, en volgens mij wij allemaal, want het was echt heel leuk en de solo’s waren goed. Dus die missie was geslaagd. Peter was ook helemaal happy, want hij kon eindelijk ‘s een keer in zijn moedertaal presenteren, alleen jammer dat wij er zelf niks van verstaan hebben. Daarna een heerlijk ijsje gehaald, en ’s avonds naar “de Haarlemmers” gekeken, zij waren overigens ook heel goed. Nog een afterparty gehouden met thee uit een pan en het weerwolvenspel, heel gezellig, wel een beetje laat.

De volgende ochtend weer vroeg op, en naar het 2^e optreden. Dat was vrijwel net zo geslaagd als het 1^e, en even leuk om te doen. Die middag weer naar de “Haarlemmers” gekeken, maar eerst een ijsje gehaald, en sommige van ons leefden zich uit hoor! 8 bolletjes: 2 kilo ijs!! Met veel moeite wel op gekregen. Die avond hebben we zelf gekookt op de camping, pasta met tomaat en mozzarella, mjamm, en we hadden extra gezelschap van muggen. Heel fijn als je in je korte broek rond loopt. Heb wel mensen mogen slaan, voor de muggen dan. Gelukkig had iemand ook  muggenspray mee. En toen kwam de afwas, en ja, je moet van alles een feest maken, dus als die muggen zo verschrikkelijk irritant zijn, waarom dood je ze dan niet door middel van 2 pannendeksels tegen elkaar te slaan? Alleen daar waren de volwassenen onder ons niet zo heel blij mee. Waar ze ook niet heel blij mee waren, was dat na afloop van het eten er opeens allemaal tafels en stoelen kwijt waren, niet van ons, maar van de andere bezoekers van de camping.. Oeps! Uiteindelijk wel terug gevonden hoor. Die avond er nog een goed feestje van gemaakt, met jam sessie, finale van de Champions League, feestje van de Haarlemmers en een aardbeving! Ik persoonlijk sliep al – helaas! –  maar er zijn genoeg mensen geweest die het wel mee hebben gemaakt, geen gevaarlijke, maar lijkt me wel cool om mee te maken.

De volgende ochtend was iedereen moe, toch uitgelaten maar ook wel teleurgesteld dat we al weer terug naar Nederland gingen. Weer door Oostenrijk en Duitsland, met het vieze eten en de verjaardag van Senna gevierd. Laatste dag weer door Duitsland; slapen, films, vouwballonnen, nog meer slapen, kletsten en hele zure snoepjes.

Die avond kwamen we weer aan in Amsterdam, leuk om onze ouders weer te zien, maar ik denk dat iedereen het met mij eens is, dat het een fantastische tijd was, we zijn daar een echte hechte groep geworden, en we zullen dit zeker altijd blijven onthouden.

And just one more thing, Peter, thank you for this great trip. Without you we would not have done it and that would have been a great pity.

Mette Oskamp

​